Romantiek (1800 - 1848)

De romantiek was een Westerse stroming aan het einde van de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw. De term komt van de middeleeuwse romances, verhalen waarin mensen de droom van perfectie najagen. Vooral in Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zouden de kunst en het intellectuele leven door deze stroming beïnvloed worden. De romantiek was een reactie op het rationalisme van de Verlichting. Romantici keerden zich tegen de onverschillige objectiviteit van rationele denkers en de wetenschap en stelden intuïtie, emotie, spontaniteit en verbeelding centraal. In tegenstelling tot andere tijdstromingen is er bij de romantiek niet echt sprake van een eenvormige kunststijl. Oude stijlen bleven maar de thema's van de werken veranderden. Zo werd vaak verwezen naar de Turkse en moderne Griekse cultuur, de natuur, het mysterieuze, de duisternis en de mystiek van leven en dood belangrijk. 

Beroemde romantici zijn Johann Gottlieb Fichte, Caspar David Friedrich, Jean-Jacques Rousseau en William Turner.