Friedrich was een Duitse schilder en tekenaar uit de periode van de romantiek. Samen met Philipp Otto Runge zorgde hij voor een vernieuwing in de beeldende kunst. Hij was gefascineerd door het mystieke en gaf het landschap een ziel. In zijn werken werd de natuur een klankbord van menselijke gevoelens. Anders dan de meeste kunstenaars van zijn tijd, reisde hij niet naar Italië. Hij vond inspiratie in de landschappen van zijn eigen omgeving.
Tot voor Friedrich was het geschilderde landschap vooral bedoeld als decor. Friedrichs landschappen daarentegen zijn een montage van fragmenten die getekend werden op verschillende plaatsen en momenten. Aan de basis van zijn compositie liggen meetkundige figuren zoals de hyperbool, de driehoek en de gulden snede.
Friedrich doorspekte zijn werk met religieuze symboliek. Kruisbeelden, door de wolken brekend licht, kerkhoven, ruïnes, knoestige boomstammen en schepen die de haven uitvaren of door het ijs worden platgedrukt behoren tot zijn favoriete onderwerpen. Zijn figuren zijn steeds op de rug afgebeeld en kijken voor zich uit. Zijn werk verwijst vaak naar de Franse bezetting.