Rafael was een Italiaanse kunstenaar uit de hoog-renaissance. Hij is ook bekend onder namen Raffaello Santi en Raffaello da Urbino. Zoals met vele Italiaanse kunstenaars uit zijn tijd het geval is, wordt zijn leven beschreven in Vasari's boek Vite (Levens). Rafael wordt niet gezien als een grote vernieuwer maar als iemand die de schilderkunst vervolmaakte. Hij geldt als een briljant portretschilder en staat bekend om zijn tedere Madonna's.
Rond 1504 ging Rafael naar Florence waar hij vooral beïnvloed werd door Leonardo da Vinci en in mindere mate door Michelangelo. Enkele jaren later reist hij naar Rome, vermoedelijk omdat Paus Julius II privé-vertrekken uit het Vaticaan opnieuw wou decoreren. Rafael krijgt de opdracht voor de Stanza della Segnatura. Al heel snel gold hij in het Vaticaan als de belangrijkste kunstenaar na Michelangelo. Rafael was in Rome onder meer verantwoordelijk voor de decoratie van vier zalen in het Apostolisch paleis in Vaticaanstad, de Stanza della Segnatura, de Stanza di Eliodoro, de Stanza dell'Incendio en de Sala di Costantino.
Een van de vele andere door Rafael geïnspireerde schilders waren Manet en Ingres. De leden van de negentiende-eeuwse kunstenaarsgroep de Prerafaelieten vonden zijn werk te perfect en overgewaardeerd.