Andrea Palladio (1508 – 1580)

Andrea di Pietro della Gondola was een Italiaanse architect die de renaissance-idealen van zijn voorgangers zou opnemen in zijn bouwwerken. De naam Palladio werd hem gegeven door zijn eerste opdrachtgever Gian Giorgio Trissino (1478 – 1550) als verwijzing naar Pallas Athene, de Griekse godin van de Wijsheid. Zijn tractaat I quattro libri dell’architectura is het laatste architectuurtraktaat uit de renaissance en van groot belang voor de architectuur.

Palladio beschouwt het woonhuis als prototype van alle gebouwen en plaatst zijn architectuur op gelijke hoogte met deze van de antieken. Hij beschouwd zijn bouwwerken als een voortzetting van de klassieke architectuur. De gebouwen van Palladio staan bekend om hun strakke, symmetrische opbouw en relatie met de omgeving.

Palladio laat zich inspireren door de tractaten van Alvise Cornaro (Trattato dell'Architettura – 1555), Vitruvius (De Architectura – ca 25BC) en Leon Battista Alberti (De Re Aedificatoria – 1452). In zijn eigen tractaat heeft Palladio een proportiesysteem uitgewerkt gebaseerd op Pythagoras: het rekenkundig gemiddelde, meetkundig gemiddelde en het harmonisch gemiddelde.

De invloed van Palladio op de latere architectuur is groot, met hoogtepunten in de 17de en 18de eeuw. De zogenaamde Palladio-stijl kent zijn oorsprong in het 17de eeuwse Engeland en genoot veel succes in Nederland, Duitsland en Frankrijk.