Immendorff was een Duitse neo-expressionistische kunstschilder en beeldhouwer die samen met A.R. Penck, Anselm Kiefer, Georg Baselitz en Markus Lüpertz deel uitmaakte van de Neue Deutsche Malerie. Deze kunstenaars reageerden tegen de conceptuele en minimalistische kunst, en zetten zich af tegen het academieonderwijs en de pop art. Op doeken van grote formaten uitten ze hun sociaal onbehagen, walging voor fascisme en woede tegenover de geordende structuren. De neo-expressionisten kiezen voor een realistische manier van schilderen.
Ook Immendorff gebruikte figuratieve middelen om politieke en historische thema’s aan te kaarten. Kenmerkende onderwerpen in zijn kunst zijn misbruik van macht, ongelijkheid en armoede.